Hoewel veel stellen ervoor kiezen elkaar eeuwige trouw te beloven, is het geven van het ‘ja’-woord tegenwoordig minder vanzelfsprekend dan enkele tientallen jaren geleden. John en ik krijgen daarom dus regelmatig de vraag waarom wil je trouwen?
Nu neem ik het niemand kwalijk dat die vraag me gesteld wordt, maar mijn eerste reactie is meestal een assertieve ‘why the hell not?’.
Dat antwoord zou ik toen ik nog een klein meisje was ook gegeven hebben, maar dan met iets andere beweegredenen. Waar het trouwen me toen voornamelijk ging om het witte paard, de witte jurk, de taart en de prinsessen-factor, ligt mijn motivatie om te trouwen nu net even wat genuanceerder.
De belofte van eeuwige trouw
Want hoewel die jurk en de taart nog steeds best wel hoog op het prioriteitenlijstje staan, is de belangrijkste reden om te trouwen voor mij nu ‘de belofte’. Ik ben echt een vrouw van mijn woord en ik hecht bijzonder veel waarde aan beloftes en dan met name aan het houden daarvan. Dat is niet anders als het gaat om de belofte voor eeuwige trouw.
Een ander beloven dat je er voor die persoon zult zijn, met die iemand de mooiste en vervelendste momenten in het leven wilt doorbrengen en de ander ervan verzekeren dat je er nog voor hem of haar bent nadat je elkaars vreselijkste kant hebt gezien. Dat is voor mij eeuwige trouw; elkaar grenzeloos liefhebben, maar ook onvoorwaardelijk lelijk mogen doen tegen elkaar.
Want lelijke kanten, die hebben we allemaal. Iemand vinden die deze karaktertrekken met liefde de rest van zijn leven accepteert, is een heel ander verhaal. En heb je die iemand gevonden, put a ring on it! Vondsten als die zijn zeldzaam.
Een familie zijn
Maar ‘de belofte’ is niet de enige reden waarom ik wil trouwen. De tweede en minstens even belangrijke reden voor mij is dat je, wanneer je trouwt, officieel een ‘familie’ wordt. Je bent niet langer ‘vriend en vriendin’ van elkaar, maar je wordt familie. En dat vind ik zo onwaarschijnlijk waardevol. Want familie is het allerbelangrijkste wat je kunt hebben in je leven. ‘Het bloed kruipt waar het niet gaan kan’: op je familie kun je altijd terugvallen.
Dezelfde soort onvoorwaardelijke liefde als die van ouder en kind of broer en zus is iets waar je zelf voor tekent als je je krabbel zet in het trouwboekje. Dat is toch de allermooiste handtekening die je ooit kunt zetten?
Wat is voor jou de reden om wel (of niet!) te trouwen? Laat het me weten in de comments!
Coverfoto: Judith van Lent
