“Hadden we wel moeten trouwen?” Deze vraag komt in bijna elke relatie wel eens voor. Soms dringt zo’n relatiecrisis zich plotsklaps aan je op. Soms komt ie al sluimerend, maar toch oh zo irritant. Of je wordt verliefd op een ander. Hoe dan verder? Dit is geen fijn onderwerp om over na te denken nu je op het punt staat om trouw te beloven tot de dood je scheidt. Maar juist nu is het moment om te beseffen dat die relatiecrisis gaat komen. Want ja zeggen tegen de ander, is ook ja zeggen tegen die crisis. En als je dit beseft, is het eigenlijk al zo erg niet meer.
Onze eerste echte relatiecrisis is inmiddels al heel wat jaren geleden, maar zit nog zo vers in mijn geheugen als een croissantje dat net uit de oven komt en waar de boter op wegsmelt. Maar dan iets minder aangenaam.
Paniek om een relatiecrisis
Ineens was ie er. De crisis. Alsof hij zich om het hoekje verstopt had en toen ik voorbij kwam lopen, op m’n rug sprong om voorlopig niet meer los te laten. En wat deed ik? Ik raakte in paniek. Ik begon te twijfelen aan alles, stelde mezelf paniekvragen. Hadden we wel moeten trouwen? Had ik me soms vergist? Onze relatie zou perfect zijn, zoals ongeveer alles in mijn leven was. Was Joop dan niet de man van mijn leven? Ik bleef maar in rondjes denken. Hier had ik niet op gerekend, laat staan over nagedacht wat handig is om te doen in zo’n situatie. Achteraf ben ik blij dat ik geen domme dingen heb gedaan, maar ik had graag gewild dat ik hier vooraf al eens over nagedacht had. Vandaar deze blog. Hopelijk zijn mijn paniekaanvallen dan nog ergens goed voor geweest ;)
Frustraties, gemis en verlangen
Goed de eerste keer raakte ik dus in paniek. Maar daar zijn we, ruim een jaar en heel wat relatiecoaching verder, weer uitgekomen. Het was niet onze laatste crisis en er zullen vast nog een paar volgen. Maar inmiddels kan ik ze hebben. En ik kan eerlijk zeggen dat ik elke crisis, hoe verrot ook, ben gaan waarderen. Ik ben gaan zien dat elke relatiecrisis een stukje blootlegt van het verlangen om meer met elkaar verbonden te zijn. En de frustraties erover dat het op dat moment niet lukt. Op sommige momenten mis ik Joop gewoon zo, dat ik chagrijnig op hem word en hem van me afduw. We zien elkaar wel, maar echte aandacht ontbreekt. Als je dit aangrijpt om samen eerlijk te bekijken wat je mist en waar je naar verlangt, is het gevolg eigenlijk altijd een groei in verbondenheid.
Hoe verder als je verliefd wordt op een ander?
En wat als je verliefd op een ander wordt? In deze wereld zijn we gaan geloven in perfectie. Daarnaast leven we constant met de angst iets mis te lopen wat we ook graag willen hebben. En volgens mij zit dat dwars bij een langdurige relatie. Alles wat niet perfect is, past niet in ons plaatje. Word je verliefd op een ander? Dan denken we al snel dat we niet met de ware getrouwd zijn. Want er is blijkbaar iemand die beter is dan onze eigen partner.
Maar zo werkt het denk ik niet. Je wordt alleen verliefd op een ander, als je eigen relatie je op dat moment geen voldoening geeft. En wat je aandacht geeft groeit. Kies je ervoor om met je hoofd in de wolken te lopen met je gedachten bij een ander, dan zal je eigen partner het altijd afleggen. Je kunt dan stoppen met je relatie en overstappen naar de volgende. Maar je kunt de verliefdheid ook als alarmsignaal oppakken en met je partner aan je relatie werken. Samen ontdekken wat er mis zit, bij elkaar uithuilen, je frustraties er uitgooien, de ander confronteren met waar je bij hem zo naar verlangt, je inzetten om er voor elkaar te zijn en te zorgen dat je weer met elkaar verbindt.
Want weet je, misschien ga je nog wel vaker verliefd worden op een ander. Maar ook hij is niet perfect. En als je die relatie niet onderhoudt komt er wel weer een ander voorbij. De vraag is wat jij wilt. Overstappen naar die ander en dan geheid dezelfde problemen weer eens tegenkomen (want je neemt jezelf met jouw tekortkomingen ook gewoon mee) of ga je de uitdaging aan om te werken aan jullie geluk?
Je komt er alleen maar sterker uit
Zo’n crisis is dus ergens goed voor. Na ruim 13 jaar getrouwd te zijn, kan ik zeggen dat ik niet meer zonder een crisis op z’n tijd wil. Want het geeft ons steeds het gevoel: ook deze k*-situatie konden we samen aan, terwijl het niet eens goed zat tussen ons. Kun je nagaan hoe goed we samen zijn als het wél goed zit tussen ons. Elke relatiecrisis maakt ons als team alleen maar sterker. Het brengt ons dichterbij elkaar en maakt ons wat nederiger naar de ander. Ik leer mijn trots opzij te zetten, gaan voor mijn kerel. En nee, ik zie echt niet uit naar de volgende relatiecrisis. Maar ik weet dat die zal komen en als het moment daar is, ben ik er klaar voor. Geen paniek meer dit keer, want ik heb mijn keuze gemaakt.
Als je nu door een relatiecrisis gaat, hoop ik dat jullie er ook samen sterker uit komen en jullie liefde voor elkaar alleen maar groter wordt.
Lees ook
– Column: rozengeur en zweetsokken
– Wat ik had willen weten voordat ik ging trouwen
Heb je twijfels over je relatie?
Bekijk deze video.
Cover foto: Allan Filipe Santos Dias // Unsplash
