Eleen is een half jaar verloofd met haar Jonathan. Op 18 november geven zij elkaar het ja-woord. Iets wat zij beide nooit hadden verwacht. Hij is 30 jaar en geboren in de Dominicaanse Republiek en zij is 24 jaar en geboren in Syrië. In deze blog delen zij hun liefdesverhaal.
“We gaan het Guinness Book of Records in!”, grapt de aanstaande bruidegom. Eleen begint te lachen, “Ik denk het echt hoor! Heb je ooit gehoord van een Syriër en een Dominicaan die gaan trouwen?” Ik ben uitgenodigd in het huis waar Jonathan nu nog alleen woont. Pas nadat ze getrouwd zijn, mag Eleen bij hem intrekken. Ze komt uit een Syrisch katholiek gezin en is zelf ook gelovig. “Ik hecht waarde aan de normen en waarden van mijn cultuur en dat is niet alleen omdat ik het van huis uit heb meegekregen. Ik ben het er gewoon zelf mee eens.” Het is een eigenschap die Jonathan heeft leren waarderen in zijn toekomstige vrouw. “Het was een hele omschakeling, ik was het niet gewend. Maar ik vind het mooi, haar standvastigheid in haar haar geloof en cultuur.”
Een andere cultuur
Gemengde relaties zijn niet gebruikelijk binnen de Syrische gemeenschap. De ouders van Eleen moesten aan het begin wel wennen aan het idee. “Mijn moeder geloofde me in eerste instantie niet, en mijn vader had een hoop vragen. Toch reageerden ze beide rustig en werd hij uitgenodigd bij ons thuis.” De twee lovebirds ontmoetten elkaar anderhalf jaar geleden op een datingsite. Jonathan was op slag verliefd, bij Eleen kwam dat later. “Ik viel altijd op blonde, lange jongens en Jonathan is precies het tegenovergestelde.” Toen hij haar na twee maanden lang mailen, appen en bellen op date vroeg, heeft ze lang getwijfeld. Op aandringen van haar vriendinnen heeft ze het uiteindelijk toch gedaan. Maar ook na de eerste date was Eleen nog steeds niet overtuigd. “Ik heb ontzettend om hem gelachen, maar het is echt een charmeur. Het leek me beter als we vrienden zouden blijven.”
Het begin van hun liefdesverhaal
Maar Jonathan gaf niet op en kreeg het voor elkaar om een tweede date te fixen, zoals hij dat zelf zegt. “En ik had me wéér over laten halen! Alleen had ik dit keer geen verwachtingen want ik wist dat het toch niets zou worden”, licht Eleen toe. Ze wist het echt zeker, totdat Jonathan haar tijdens de tweede date midden in haar zin onderbrak met een kus. Sindsdien zijn de twee onafscheidelijk, en ondanks de afstand, zij woont in Enschede en hij Den Haag, zien ze elkaar elke week. “Het is soms wel een opgave, je moet er toch een hele dag voor uittrekken anders heeft het zo weinig zin, vertelt Eleen terwijl ze dichter tegen haar hubby aankruipt op de bank. Het aanzoek was niet gepland, maar toen Jonathan haar op een avond naar huis bracht, wist hij het zeker. “Ik wil gewoon nooit meer afscheid van haar hoeven nemen”, vertelt Jonathan, terwijl hij opstaat om zijn verloofde af te zetten op de trein. Eleen kon niet geloven dat hij haar echt ten huwelijk vroeg. “Ik wist dat hij nooit wilde trouwen en opeens zat hij op zijn knieën!”
Vragen om haar hand
Natuurlijk zei ze ja, maar Jonathan moest eerst om haar hand vragen. “Dat was echt awkward”, vertelt Jonathan lachend. “Onderweg was ik nog zelfverzekerd, maar toen ik er eenmaal zat, kreeg ik een black-out.” Maar ook de vader van Eleen vond het spannend. Hij en Jonathan zaten met ze tweeën op de bank terwijl iedereen in huis aandachtig aan het luisteren was. “Ze waren beide zenuwachtig en op een gegeven moment ging het nergens meer over. Uiteindelijk hakte mijn moeder de knoop door”, vertelt Eleen. Het was een emotioneel moment die iedereen in tranen liet. “Ik had mijn vader zelfs niet zien huilen toen hij hoorde dat zijn moeder was overleden. Dus toen hij begon te huilen, moesten wij allemaal huilen.”
Persoonlijk en elegant
Over de invulling van de bruiloft wil ze niet veel verklappen. “Het wordt persoonlijk en elegant. We trouwen eerst in de kerk en daarna is er een groot feest”, vertelt de aanstaande bruid, terwijl ze de uitnodiging laat zien. “Ze heeft het helemaal zelf ontworpen”, voegt Jonathan er trots aan toe. Ze trouwen in Enschede met 150 gasten. “Dat vinden mijn ouders wel lastig. Het is bij ons gebruikelijk dat er 400 á 500 gasten komen, maar dat willen wij beide echt niet”, legt Eleen uit. De voorbereidingen voor de bruiloft zijn getroffen en het is nu nog alleen maar wachten op de grote dag. Ondanks de grote cultuurverschillen verwachten ze niet tegen meer obstakels aan te lopen dan andere newly weds. Ze zijn voornamelijk gericht op hun liefde voor elkaar. Eleen kan niet wachten om te trouwen, ze kijkt uit naar elke onderdeel van de bruiloft. Voor Jonathan telt maar een ding: “Het moment dat ik in de kerk sta te wachten en zij binnen komt in haar jurk.”
