“In wie z’n huid zou je wel eens een dagje willen kruipen?” Dat werd mij laatst gevraagd in een interview. Daar hoefde ik niet lang over na te denken want er is een persoon die mij blijft verrassen en voor mij een groot raadsel is: De Man aan wie ik beloofd heb lief en leed te delen.
De interviewster moest erg lachen toen ik vertelde dat ik wel eens een dagje in Jerkes binnenwereld zou willen kijken. Ik vond mijn eigen antwoord ook wel een beetje verrassend, maar het was echt het eerste antwoord dat bij me op kwam.
“Hoe werkt het nou toch bij jou?” verzucht ik regelmatig. Want naast dat we elkaar vaak goed aanvoelen, ik om zijn grapjes kan lachen en dat we ‘op een lijn’ zitten is hij tegelijkertijd ook een groot vraagteken voor mij.
We zijn zo enorm anders en verschillend. En soms lijkt het zelfs alsof de verschillen alleen maar groter worden. Ik ben het type dat graag conclusies hoort en dan kom ik het liefst onmiddellijk in actie. Kant-en-klare oplossingen graag! Jerke wil graag alles onderzoeken, drie keer doordenken en dan laten bezinken. Vervolgens komt er (en na hoeveel tijd is onduidelijk – want er mag vooral geen druk op worden gelegd) mogelijk een verhaal van het proces. Voor mij is het belangrijk dat dingen nuttig zijn. Dit bepaalt of ik me ergens voor interesseer. Echtgenoot wil graag dingen weten om het weten. Dus je snapt dat ik inmiddels weet hoe autobanden worden gemaakt en hoe de velgen van een mountainbike werken dankzij het programma How its made.
Waar ik als een neushoorn (en volgens Jerke zelfs met mijn voeten stamp) een conflict aanga, gedraagt hij zich eerder als een egel door zich terug te trekken. En zo zijn er uiteraard nog veel meer verschillen. Jerke houdt van groen en ik van blauw. Hij houdt van ketchup en zout op al zijn eten en ik eet liever plain. Ik houd van steden, hij van natuur.
Toen we net verkering hadden verbaasden we ons erover hoeveel we op elkaar leken, en we hadden elkaar echt ‘gevonden’ daarin! Het gevoel van ‘wij-samen’ overheerste. Gedurende de tijd werden onze verschillen duidelijker en ergens maakte ik me daar zorgen om. Ik wilde dat we meer op elkaar gingen lijken, want dat is toch veel gezelliger? En veel gemeenschappelijk hebben, is een succesfactor voor een gelukkige relatie, zeggen ze…
Wat helpt is om te weten dat er diverse soorten verschillen zijn. Sommige verschillen zijn op te lossen, andere niet. Wij zijn bijvoorbeeld verschillend in hoe we met een conflict omgaan. Dat is niet op te lossen en heeft te maken met een verschil in ons karakter en temperament. Wat we wel gemeenschappelijk hebben, is dat we uit het conflict willen komen en daarmee aan de slag gaan. Een ander onoplosbaar verschil is hoe we omgaan met tijd; ik houd van stipt op tijd komen en Jerke vindt tijd iets waar je flexibel mee om kunt gaan. Oplosbaar is dat we nu weten hoe we dit allebei beleven. En we maken afspraken wanneer stiptheid belangrijk is en wanneer het wat ‘relaxter’ mag.
Het blijkt dat 70% van de verschillen niet op te lossen zijn, maar dat het de kunst is hoe je ermee om gaat. Dit betekent dat er veel verschillen zijn waarmee je moet leren leven. Dit klinkt wat erger dan het is. Kijk gewoon naar hoe je elkaar kunt aanvullen en hierin met elkaar om kunt gaan, in plaats van elkaar te veranderen (de neiging die vooral wij vrouwen hebben).
Dat onze verschillen groter worden begin ik zelfs te ervaren als een plusplunt. Onze persoonlijke processen gaan verder. We blijven niet alleen als stel verder groeien en leren omgaan met onze verschillen, we blijven ons ook persoonlijk ontwikkelen en veranderen. En die verschillen maken dan ook dat we elkaar steeds weer wat te vertellen hebben. En hij blijft mij boeien. Nieuwsgierig naar mijn eigen man…. Gelukkig heb ik nog heel veel jaren om hem te ontrafelen!!
Spoorzoeken
Ga eens op onderzoek uit bij je partner. Deze vragen kunnen helpen (zeker in plaats van een verwijt;):
– Hoe werkt dat nou toch bij jou?
– Wat gaat er in je om?
– Wat bedoel je precies?
– Help me om je beter te leren begrijpen!
Foto: Unsplash
