Wanneer je je droomjurk gevonden hebt dans je de kamer rond of laat je van geluk wat traantjes vallen. Tranen liet ik ook vallen, maar dat waren geen tranen van geluk. De hele rit naar huis heb ik jankend op de achterbank gezeten met de gedachte: shit, ik heb een trouwjurk gekocht!
Tijdens de passessie was er helemaal niets aan de hand. Integendeel, ik voelde me goed en op m’n gemak. De verkoopster was heel vriendelijk en meedenkend en algauw had ik een aantal jurken verzameld die ik graag wilde passen. Eén jurk sprong er echt uit, die vond ik het allermooist.
Zodra ik de jurk aan had voelde het meteen goed. Hier en daar een paar aanpassingen en het zat als gegoten. En wat een gelukje, want ik kreeg korting! Dit kwam omdat er geen prijskaartje aan de jurk hing, waardoor de verkoopster niet wist of dit binnen mijn budget viel. Ze haalde haar baas erbij en die noemde een bepaald bedrag en yes, dat viel ruim binnen mijn budget! Later bleek dat er wel een prijskaartje aan de jurk hing en oeps… daar stond een heel andere prijs op. Toch mocht ik de jurk voor de laagste prijs mee, maar dan moest ik wel direct beslissen of ik de jurk wilde kopen of niet…
Dat was het moment waarop het fout ging
Precies dat moment. Ik moest een beslissing maken onder druk en als er iets is waar ik heel slecht in ben, dan is dat het wel. Tijd had ik niet om na te denken, een beslissing maken op mijn manier (lijstjes met voors en tegens) kon dus niet. Ik deed nog een poging, maar helaas, dat werkte niet. Wat deed me dan beslissen om wel de trouwjurk te kopen? Ik denk door alles bij elkaar. Ik zat in een bepaalde roes (ik bedoel, wauw, je voelt je echt geweldig in een trouwjurk), de dames die ik meegenomen had waren super enthousiast en hallo, ik kreeg ontzettend veel korting!
Toen stapte ik in de auto en kwam het besef; shit, ik heb een trouwjurk gekocht! En BAM, daar kwamen de tranen. Ik vond het verschrikkelijk en ik schaamde me, was ik nu echt zo’n type meisje dat moest janken om zoiets onbenulligs als een trouwjurk? Een dikke knoop zat in mijn maag en ik had een mega beklemmend gevoel. Aaahh, ik wilde het wel uitschreeuwen!
Na wat tips van mijn schoonzussen (die hadden er wel ervaring mee) en lieve woorden besloot ik om er een paar nachtjes over te gaan slapen. Eén van mijn schoonzussen gaf me de opdracht om te achterhalen waar dit gevoel vandaan kwam. Was ik echt niet tevreden over de trouwjurk, of was het toch iets anders? Ik kwam er (gelukkig!) achter dat het niet om de jurk zelf ging. Het zat ‘em in het feit dat ik voor mijn doen te snel een beslissing heb gemaakt en daardoor raakte ik in paniek.
Op mijn trouwdag heb ik uiteindelijk de hele dag lopen shinen in mijn prachtige trouwjurk. Het heeft een paar liter tranen gekost, maar dat was het waard!
P.S. Ook op zoek naar dé jurk? Neem vooral een kijkje bij onze Lievelingsleveranciers voor een te gekke trouwjurk.
