Bruidblogger Femke zag het al helemaal voor zich. Een weekend lang samen bruiloft plannen maken. Maar dat viel toch een beetje tegen…
Vanaf het moment dat mijn vriend mij ten huwelijk had gevraagd, begon me een verschil op te vallen tussen ons. We willen allebei ontzettend graag met elkaar trouwen en zien enorm uit naar de dag dat dit eindelijk zover is, maar in de uitwerking daarvan verschillen we van elkaar. Waar ik in het begin niet kon wachten om onze (oké, MIJN) Pinterestborden werkelijkheid te zien worden en dit om te zetten in to-do-lijstjes en moodboards, stelde mijn vriend zich wat afwachtender op. Relaxter misschien, maar ook passiever. Ik wilde aan de slag, zo snel mogelijk. Maar iedere keer dat ik erover begon, was hij het onderwerp binnen no-time zat.
We hadden al afgesproken dat we zouden wachten met weddingpreppen totdat we een weekendje weg waren. Na het aanzoek gingen we namelijk eerst nog vrijwilligerswerk doen in het buitenland; niet helemaal de plek en het moment voor weddingpreps, zoals je begrijpt. Maar tijdens het daarop volgende weekendje weg werden er grote lege vellen op de muren geplakt en begonnen we om onze dromen op papier te zetten. Sfeer, locatie, dagindeling, decoratie, belangrijke mensen; al onze ideeën schreven we met een dikke stift op de vellen aan de wand. Dit proces duurde al met al niet langer dan een half uurtje, en toen had vriendlief er wel weer even genoeg van. Met nog een gesprekje op het strand over het geld dat we wilden besteden aan de bruiloft, zaten de huwelijksvoorbereidingen er voor dat weekend alweer op, en ik moet heel eerlijk bekennen dat ik daar best een beetje teleurgesteld over was. Wat mij betreft waren we middagenlang aan de slag gegaan om de kaders goed op papier te zetten, zodat we bij thuiskomst direct locaties konden gaan benaderen, een datum konden prikken, en meer van dat soort dingen. En zo gebeurde het dat ik, toen ik een dag later weer alleen in mijn appartementje zat, direct een lijst heb samengesteld van mogelijke locaties, zo’n 50 potentiële locaties heb gemaild, en minstens drie nieuwe verborgen Pinterestborden heb aangemaakt vol goede ideeën waar we onze eigen draai aan konden geven. Dan maar in m’n eentje. Gevolg? Ik had het gevoel dat ik alles in m’n eentje zat te doen, en mijn vriend overzag niet waar voor hem nog ruimte was om dingen te regelen.
Inmiddels weet ik dat het verschil tussen ons onder andere met deze dingen te maken heeft:
- Ik denk al sinds het moment dat ik weet wat een trouwjurk is, na over mijn bruiloft. Het moment dat mijn vriend over de bruiloft na begon te denken, was het moment dat hij mij ten huwelijk vroeg.
- Ik houd van het uitdenken van grote vage plannen. Mijn vriend houdt van concrete taken die aangepakt moeten worden.
Ik had voor ogen dat het de bedoeling was dat we elk stapje richting de bruiloft sámen moesten zetten. Je hoort natuurlijk wel eens dat de man alleen de auto regelt en de vrouw de rest van de bruiloft, maar dat leek me zo verschrikkelijk ongezellig. Ik wilde het liefst dat mijn vriend net zo weg was van alle wilde ideeën als ik en dat hij zijn goedkeuring zou uitspreken over elk detail dat ik had bedacht, maar het duurde even voordat ik me realiseerde dat dat natuurlijk helemaal niet hoeft. De verschillen tussen ons in hoe we deze bruiloft aanvliegen zijn helemaal niet erg, maar het is wel goed om erbij stil te staan dat ze er zijn. Toen we dat eenmaal hadden uitgesproken, gaf het mij de ruimte in het begin om lekker los te gaan met al m’n tijdschriften, bruidsbeurzen en zoekacties op internet, wetend dat het geen desinteresse was van hem maar dat hij later wel aan zou haken als het concreter was.
Doordat de bruiloft nu steeds dichterbij komt, wordt alles vanzelf ook concreter. De taken op onze lijst zijn dingen die vastgepakt kunnen worden, en hierdoor komt onze taakverdeling komt ook weer wat meer in balans. Eigenlijk vinden we dit allebei de leukste fase, omdat de grote dingen geregeld zijn, en we nu de details kunnen uitwerken. Sámen welteverstaan, want ik heb zijn mannelijk inzicht en manpower echt keihard nodig in alle DIY-klusprojecten die we nog voor de boeg hebben…
Coverfoto: Nathan Walker
