De gastenlijst staat vaak niet bovenaan de lijst als het gaat om het plannen van je bruiloft. Logisch, want wat een onding! Vera schrijft erover.
Wanneer je denkt aan het plannen van een bruiloft, dan denk je ongetwijfeld aan hoe je eruit gaat zien op jullie grote dag, op welke locatie je wilt trouwen en waar je je gasten (en jullie zelf) die dag graag mee wilt verrassen. En dan denk je aan wie je er eigenlijk bij wilt hebben op het moment suprême. De obvious guests passeren de revue (denk aan ouders, broers/zussen en je beste vrienden) en dan begint het lastige werk. Want wie nodig je in vredesnaam wel en niet uit op je bruiloft?
Ik weet nog heel goed dat wanneer mensen in mijn omgeving gingen trouwen ze vrijwel allemaal echt gastenlijst-struggles hadden. En als ik heel eerlijk ben dan vond ik dat altijd een beetje onzin. Want je nodigt gewoon uit wie je erbij wilt hebben en de rest laat je toch lekker links liggen? Nu ik zelf mijn bruiloft aan het plannen ben en onderscheid moet maken in mensen merk ik dat de realiteit toch echt heel anders en een stuk lastiger is.
Geen ‘all you can invite’
Ondanks dat John en ik geen budgetbruiloft aan het plannen zijn, willen we ons wel degelijk aan een streefbedrag houden. Het vervelende van de gastenlijst is dat je op een goed moment niet ontkomt aan het feit dat je aan mensen een prijskaartje moet gaan hangen. Voor iedere gast die je uitnodigt moet je meer betalen. Logisch, uiteraard. Maar dat maakt de beslissing soms niet makkelijker. Een aantal maanden geleden stuurden wij onze ‘Save the Dates’ naar alle mensen waarvan we zeker wisten dat we onze trouwdag in hun bijzijn wilden doorbrengen. Nu de tijd eraan komt om de uitnodigingen te gaan versturen merken we dat het écht moeilijk is om een definitief besluit te nemen in wie erbij gaat zijn en wie niet.
Waar trek je de grens?
Maar ja, waar ligt die grens om iemand wel of niet uit te nodigen eigenlijk? Nodig je iedereen uit bij wie je zelf ooit op de bruiloft mocht komen? Is het onbeschoft dit gewoon niet te doen als je die mensen zelf niet per se van toegevoegde waarde ziet op jullie grote dag? Moet je écht ál je collega’s uitnodigen of alleen die paar met wie je het heel goed kunt vinden en ook tijd buiten het werk doorbrengt? En kun je het maken die ene neef of nicht wel uit te nodigen en de anderen (met wie je nauwelijks contact hebt) niet?
Je ziet wel, dat ‘lekker links laten liggen-station’ ben ik inmiddels lang en breed gepasseerd. Dit zijn namelijk dingen waarvan ik tegenwoordig wakker lig. Want ondanks dat het ‘onze dag’ is, wil ik niet dat iemand zich buitengesloten voelt.
Boze blikken over de gastenlijst
Dat er onbegrip gaat zijn omtrent wie je uitnodigt is iets wat je helaas op tien vingers kunt natellen. Ook ik heb mensen om me heen die al schaamteloos zichzelf hebben uitgenodigd (en probeer ze dan nog maar eens niet uit te nodigen) of mensen die teleurgesteld zeiden ‘dat ze vast toch niet mogen komen’ omdat ze nog geen uitnodiging hebben gezien. In geen van deze mensen lijkt de gedachte op te komen dat er wel honderd redenen kunnen zijn om hem of haar niet uit te nodigen. Dat kan gaan over financiën, maar ook over het feit dat je gewoon de behoefte niet voelt om iedereen die je kent uit te nodigen op je bruiloft.
Help!
Ik zou willen dat ik alle aanstaande bruiden die dit lezen advies kon geven over hoe je ‘de ideale’ gastenlijst samenstelt die niet de spuigaten uitloopt en ook geen mensen kwetst. Sterker nog, als ik die oplossing had gehad, dan had ik waarschijnlijk per ongeluk een bestseller geschreven, want zoals ik eerder al zei merk ik dat dit echt voor elke bruid in mijn omgeving een issue is (geweest). Dus daarom bij dezen een oproep aan mijn mede-brides-to-be: hoe pak jij het trekken van grenzen omtrent de gastenlijst aan? Ik hoor jullie tips heel graag in de comments!
