Met een complete marching band voor je deur, in het bijzijn van je familie of juist heel knus met z’n tweetjes thuis op de bank: iedere trouwerij begint met een huwelijksaanzoek.
Maar hoe ziet het perfecte huwelijksaanzoek er nou eigenlijk uit? En wat nou als dit moment niet volgens plan verloopt, is het dan nog steeds een moment om nooit te vergeten?
Als je het maar goed doet
“Dit wordt ons jaar, want dit jaar vraag ik je ten huwelijk”. Het was nieuwjaarsdag 2014 en ik zat met mijn lief in de auto op de terugweg naar huis van een nieuwjaarsfeest. Wat zei mijn lief nou juist? Gaf hij nou net aan dat hij de rest van zijn leven met mij wil delen? Met mijn brakke hoofd heb ik hem eerst een paar minuten aan zitten staren, het enige wat vervolgens uit stomme verbazing uit mijn mond kwam was: “Haha, nou als je het maar goed doet”.
Een huwelijksaanzoek als in de film
Want was is een goed huwelijksaanzoek nou eigenlijk? Bestaat een verkeerd aanzoek? Vanaf dat ik een klein meisje was droomde ik al van een spectaculaire happening. Dat Robert ten Brink opeens met zijn caravan voor mijn deur stond, ik nietsvermoedend ik mijn huissmoking de deur opendeed en enkele minuten later mijn lief op zijn knieën ging en daaromheen heel veel rozen en vuurwerk en het liefst nog een gospelkoor. Of tijdens een etentje in een restaurant, met net zo’n portie romantiek als de Robert ten Brink-variant. Maar een aanzoek midden in de huiskamer of door middel van een ring in mijn bamihap? Nee, daar droomde ik dan weer niet van. Nu moet ik eerlijk toegeven dit beeld van perfectie enorm is geschept door alle films, tv-programma’s en alle filmpjes op YouTube in deze categorie. Al deze aanzoeken zijn groots en hebben een happy end; iedereen is blij en het antwoord is nooit een nee.
Als een havik
Het jaar 2014 ging voorbij zonder aanzoek. Ook in de twaalf maanden erna bleef het rustig. Nou ja rustig, elke keer als we de deur uit zouden gaan zonder duidelijke plannen zat ik rechtop als een havik met een redelijk hoge hartslag . Zou dit hét moment kunnen zijn? Heeft mijn lief zich de afgelopen tijd geheimzinnig gedragen? Heeft hij wellicht onlangs met mijn ouders en broer gepraat om mijn hand te vragen? En wat is mijn lief eigenlijk van plan? Het klinkt als een luxeprobleem, maar deze momenten leverden bij mij best wat stress op. Want waarom duurde het zo lang? Was mijn lief toch van gedachten veranderd en wilde hij toch liever niet meer trouwen? Daarom nam ik zelf begin 2016 een besluit: als mijn lief voor de zomer de vraag nog niet had gesteld, dan zou ik de gok zelf nemen.
Het bankje in Disneyland
Slechts drie maanden later ontdekte ik dat geduld in dit geval het sleutelwoord was. Op 2 maart 2016 om precies te zijn. We waren met mijn familie in Parijs voor ons jaarlijkse uitstapje naar Disneyland. Toen ik in de ochtend aanschoof aan de ontbijttafel hing er een apart sfeertje. Niet slecht, niet zwaar gespannen, maar ik zou zweren dat er die dag iets spannends ging gebeuren. Dat die dag om mijn lief en mij zou draaien vermoedde ik niet, zelfs niet toen enkele familieleden mij maar giechelend bleven aangapen. Ik had vast iets in mijn neus zitten. Geen idee.
We hadden er ondertussen al een dagdeel in Disneyland opzitten toen mijn lief en stiefdochter besloten om een ritje te maken in de Indiana Jones. Ik bleef achter op een bankje, want deze achtbaan is niet zo aan mij besteed. Maar het tweetal kwam al binnen enkele minuten terug wegens een ‘storing’. Vanaf hier ging alles heel snel en voordat ik het wist toverde mijn lief een ring tevoorschijn en zat hij op zijn knieen. En daar, midden in Disneyland, vroeg hij mij ten huwelijk. Hij was zenuwachtig, ik onderbrak hem per ongeluk en het doosje van de ring ging niet gemakkelijk open. Maar in mijn ogen was het perfect. De locatie waar mijn verloofde over had nagedacht, de zorgvuldig uitgekozen ring, dat mijn lief mijn ouders en broer de ochtend van het aanzoek om mijn hand had gevraagd en vooral de moed dat hij dit allemaal durfde. En als ik het zo bekijk, dan had ik een aanzoek op het balkon zelfs perfect gevonden. Want dit moment draait om volmaakte liefde, om jou en je partner en de bevestiging van een lang leven samen. Daar kan geen Robert ten Brink of hysterisch aanzoek met regisseur tegenop.
Liefde is altijd perfect
En hoe is het huwelijksaanzoek van onze lezeressen eigenlijk gegaan? En vinden jullie belangrijk dat dit moment perfect is tot in de puntjes? We vroegen het via Facebook en kregen zeer enthousiaste reacties.
De partner van Femke maakte er een hele happening van:
Femke: Totaal onverwachts haalde hij mij op bij mijn collegezaal nadat ik, op mijn verjaardag, een tentamen had gemaakt. Helemaal in pak, en ik dacht alleen maar hoe lief het was dat hij zich zo uitsloofde voor mijn verjaardag! Totdat we bij het rosarium in Nijmegen aankwamen, hij daar zelf een tafeltje had neer gezet en er een privé chef stond – toen werd het een beetje verdacht… tijdens het hoofdgerecht schoot er opeens vuurwerk de lucht in en ging hij op 1 knie. Nou, toen kon (en wilde) ik geen nee meer zeggen! We werden thuis gebracht door een limousine.
Als je het aan mij vraagt was het aanzoek perfect! Maar ja, ik ben wel een beetje bevooroordeeld. Het had van mij ook op de bank in de woonkamer gekund. Uiteindelijk gaat het om de stap die gemaakt wordt en dat je er de rest van je leven een mega, enorm toffe toekomst aan overhoudt.
En een aantal aanzoeken zijn zelfs vastgelegd op film:
Alie: Perfect was het zeker. Mijn vriend speelt in een coverband, Dubbel Fout, en stond op 8 juli in een uitverkocht Paradiso te spelen met zijn band, in de finale van de Clash of the Coverbands. Aangezien er voor de band altijd supporters meegingen naar deze wedstrijd, waren onder andere mijn ouders – die hij twee weekjes daarvoor om mijn hand gevraagd had – en zus – die de ring goedgekeurd had – en zijn ouders er ook, die natuurlijk ook op de hoogte waren. In het half uurtje dat ze mochten optreden, hadden ze speciaal een extra ballad ingestudeerd: In een Nije Dei van De Kast. Het was supermooi. Ik had er stiekem wel een beetje van gedroomd dat hij me zo ten huwelijk zou vragen, maar op de avond zelf had ik helemaal niets in de gaten en ik had het ook echt niet verwacht. Ineens vroeg de gitarist aan het publiek om lichtjes aan te doen, werd ik het podium opgetrokken en heb ik alleen maar gedacht: oh my, hij doet het echt! Al dat publiek heb ik helemaal niet gezien, ik zag alleen hem zingen en toen hij op z’n knieën ging wist ik niet hoe snel ik ja moest zeggen. Volgens mij heeft hij amper de hele vraag kunnen stellen. Ik wilde alleen maar zorgen dat de band ook weer door kon, terwijl ze er op gerekend hadden dat het een paar minuten langer zou duren. Dus mijn reactie had nog perfecter gekund, maar ik laat vol trots nog regelmatig het filmpje zien:
https://youtu.be/94svia4h33Q
Marijke: Mijn aanzoek was niet bepaald klein en intiem: inmiddels hebben bijna een half miljoen mensen het gezien https://www.youtube.com/watch?v=GiSWuGZsB-o
Ik had een ‘voorwaarde’ en dat was dat ik het moment terug kon zien, nou dat is wel gelukt! Deze manier was helemaal goed, en past ook bij ons!
Ook bepaalde locaties blijken zeer geschikt voor dit romantische moment:
Madelon: Ik vond het prachtig! Ik ben precies op onze datum ten huwelijk gevraagd in Central Park, New York toen we tien jaar samen waren. Mijn verloofde had zelfs een fotograaf geregeld om het moment vast te leggen! Ik had het natuurlijk wel gehoopt en beetje verwacht maar hij had het vroeg op de dag gedaan waardoor ik alsnog super verrast was!
Johanna: Ik heb mijn huwelijksaanzoek ervaren als iets heel bijzonders en als meer dan perfect. Een moment waar mijn man enorm goed heeft over nagedacht. Hij heeft mij op 26 mei 2016 op het strand van Scheveningen ten huwelijk gevraagd. Met een pad van fakkels waar foto’s tussen hingen van elke maand dat wij samen waren. Aan het eind van het pad stond hij en ging hij op zijn knieën. Het moment was perfect getimed met zonsondergang en hij had er voor gezorgd dat ik daar was zonder dat ik wist dat hij daar was.
Maar thuis is net zo romantisch:
Suzanne: Het was perfect! Wij zijn niet de types voor veel poespas, dus we waren gewoon met zijn 2tjes thuis. Onze dochter was net 10 dagen oud, manlief ging haar verschonen boven en legde haar erna in mijn armen. Ze had een rompertje aan met de tekst “Mama, wil je met mijn papa trouwen?”
Daar kon ik geen nee tegen zeggen natuurlijk!
En Ryanne nam het heft in eigen handen:
Ryanne: Ik vond het bij mijn aanzoek belangrijk om het zo persoonlijk en “ons” mogelijk te houden.
Ik ben op een gegeven moment begonnen met hem elke avond een 20-zijdige dobbelsteen te laten gooien. In roleplaying games wordt dit gebruikt om te zien of er iets gaat gebeuren, en ik had bedacht dat als er één of twee (kleiner dan drie, want dat is een hartje < 3) gedobbeld werd, mijn aanzoek zou beginnen. Veel mysterie voor mijn vriend, veel voorpret voor mij.
Uiteindelijk duurde dit twee weken, en op een doodnormale maandagavond was het raak. Ik vertelde mijn vriend dat ik iets in een specifiek boek had verstopt voor hem, dus dat mocht hij nu vinden. In dat boek zat een vel papier met een aantal battlescreens uit Pokémon waarin we elkaar als encounter tegenkomen, barstensvol met verwijzingen naar onze relatie, Bijvoorbeeld hoe we elkaar ooit versierd hebben en wat we leuk aan elkaar vinden. Toen hij uitgelezen was, kwam ik aan met een Masterball, de enige pokéball uit Pokémon die alles zonder moeite kan vangen, en waar maar één van bestaat. Ontzettend nerveus, giechelend en ongracieus zakte ik op een knie en opende de Masterball. Daarin zat een foto van Captain Jean-Luc Picard die “Engage!” zegt en een ring. Ik was nog niet eens uitgestotterd voordat hij ja zei.
Of het perfect was? Kritisch als ik ben: nee. Ik had zelfverzekerder kunnen zijn, minder kunnen giechelen en stotteren, en iets meer kunnen nadenken over hoe je gracieus op één knie gaat zonder bijna om te vallen. Maar het was klein, intiem en persoonlijk en misschien maken juist die kleine imperfecties het nog duizendmaal mooier.
Wat is jouw ideale huwelijksaanzoek? En hoe belangrijk vind jij perfectie tijdens dit moment?
Foto’s: Unsplash.com
