Maud was druk met het plannen van hun perfecte bruiloft. Achteraf gezien zou ze dat toch een beetje anders doen, en ze deelt haar tips graag!
Terugkijkend betrap ik mezelf op heel wat perfectionisme ‘along the way to our wedding’. Oftewel: ik plande en organiseerde alles tot in de puntjes, en o wee als er iets net een beetje anders ging dan ik had bedacht. Maar nu wens ik mijn ‘jongere ik’ toch wel wat meer rust en ontspanning toe, om vooral te komen tot ónze (in plaats van de perfecte) bruiloft. Ik kan niet terug in de tijd en daarom geef ik hierbij mijn tips aan jou!
“Er is iets niet helemaal zoals gepland…”
Aan het einde van de ceremonie zei onze trouwambtenaar (hij was nog maar net verkozen tot onze nieuwe burgemeester, maar op dat moment nog actief in die functie in een andere gemeente): “Maud, ik weet dat dit moeilijk voor je is, want je wilde graag dat alles helemaal ‘goed’ zou verlopen – maar er is toch iets niet helemaal gelukt.”
Ik kreeg het in één klap warm en dacht: o nee!
“Ik wilde graag een pen van jullie gemeente meenemen, om jullie vandaag cadeau te geven. Maar het is er één van mijn eigen gemeente geworden!”
Zucht… Alle spanning die ik gedurende zijn ‘probleemaankondiging’ had opgebouwd, viel zó van me af. Het ging om een pèn, gelukkig! Ik kon er ook wel een beetje om lachen: hij wilde mij, juist vanwege mijn perfectionisme, een beetje in het ootje nemen.
Alles moet zoals ik/wij het willen (oftewel: perfect?)
Tijdens het plannen van onze bruiloft vond ik het heel belangrijk dat op de grote dag alles precies zo zou gaan als wij (nou ja, vooral ik) hadden bedacht. Nu, achteraf, denk ik: ik had een voorstelling in mijn hoofd naar aanleiding van voorbeelden op internet, verhalen van anderen en doemgedachten van mezelf. Het plaatje in mijn hoofd naderde perfectie. Maar hoe realistisch is dat? En vooral: hoe ‘eigen’?
Het is júllie bruiloft!
Nu besef ik dat juist de dingen waar ik vóór onze bruiloft gespannen of opgefokt van zou zijn geworden, maakten dat onze bruiloft ook echt ónze dag was. Waar ik van tevoren streng verkondigde dat er absoluut géén foto’s met mobieltjes en eigen camera’s gemaakt mochten worden door onze gasten, was ik op de dag na onze trouwerij stiekem hartstikke verrukt door de leuke plaatjes die dankzij enkele vrienden en familieleden binnenkwamen via whatsapp.
Piekerde ik voor de bruiloft nog over de kleuren van de kleding van onze gasten (want ‘het mocht natuurlijk niet vloeken met of opvallender zijn dan onze kleuren’), op ónze dag genoot ik ronduit van de enorme moeite die alle gasten hadden gedaan om zich zo mooi te maken!
En, tot slot: kreeg ik het tijdens de ceremonie nog benauwd door de ‘probleemaankondiging’ van onze trouwambtenaar, nu is het een van de vele herinneringen aan ónze dag die een grote glimlach op mijn gezicht tovert.
‘Let things go’ & enjoy!
Hoeveel rustiger was ik wellicht niet geweest tijdens het voortraject, als ik sommige dingen net iets meer had losgelaten?
Als ik mijn ‘jongere ik’ wat advies had kunnen geven, zou het vooral zijn om dingen meer te nemen zoals ze zijn; te genieten van alle onderdelen van het proces; en er niks van te willen maken wat ‘anderen verwachten of vast heel sjiek zullen vinden’, maar er ónze eigen bruiloft van te maken, inclusief alle ‘probleempjes’ onderweg.
Hoe lukt het om jullie eígen bruiloft te plannen?
